martes, 22 de noviembre de 2011

Timi&Nene

Ese sentimiento de cuando llegas a casa después de haber estado fuera una temporada. Ese calor que parece que desprenenden las paredes, la sensación de estar en un lugar conocido, un sitio donde sientes que no puede ocurrir nada malo ... Esa sensación es la que tengo cuando estoy con vosotras. A pesar de que últimamente no nos veamos tan a menudo como nos gustaría, siempre os tengo presentes en mi mente. Porque sois unas de las personas que más sabéis de mi, las que estáis para lo bueno, para lo malo, para las risas y los llantos. Vosotras, que nunca me habéis dejado, que cuando tropiezo, sois las primeras en ayudarme a levantarme ...
Hoy es uno de esos días en los que mataría por estar con vosotras, riéndonos y hablando de tonterías en cualquier gasthof de la ciudad ...
  

martes, 23 de agosto de 2011

Sen ti.

Sinto que non podo vivir sen os seus brazos, sen os seus finos beizos, sen esa fermosa mirada tímida, sen o seu sorriso; as carcaxadas que esboza cando algo lle fai moita gracia ... As súas apertas cheas de ledicia, o seu perfume, as súas mans; súa respiracíon cravándoseme na caluga mentres durmimos, os seus doces bicos ...
Agora, onde quera que torne a vista, só encontro escuridade e a morriña de volver a estar con él coma antes ...
Sego berrando no medio do silencio e ti nin sequera levantas a vista. E xa non hai nada máis que eu poda facer.

miércoles, 6 de julio de 2011

Lo fácil cae ligero ...

El problema es que preferimos las cosas fáciles, que no luchamos por lo que queremos, o, sencillamente que ni sabemos lo que queremos porque nos da miedo probar cosas nuevas. Nos parece mejor quedarnos con algo que ya tenemos fijo aunque no sepamos si es lo correcto. Preferimos quedarnos con lo ya planificado a saltárnoslo todo, simplemente porque nos parece más fácil así y nos da igual todo lo demás; es siempre así, aunque intentemos autoconvencernos de que no. Queremos lo fácil, y supongo que es por eso que al final terminamos siendo infelices ... Pero, ¿sabes qué? Dime algo, por poco que sea, demuéstrame que realmente vale la pena y yo por ti me la juego, toda esa felicidad planificada y empaquetada minuciosamente ... Tan solo dime "sigamos adelante", y,¡hey chico, yo saltaré al vacío contigo sin pensarlo! (;


Y si no, devuélveme todas las sonrisas que me robaste, hoy las necesito ... (te necesito)



martes, 24 de mayo de 2011

domingo, 22 de mayo de 2011

Estamos todos locos ...

Últimamente solo escribo cuando estoy triste, no quiero hacer creer a la gente que soy una amargada de mierda, porque no es así. Pero siento que tengo que escribirlo porque si no ese nudo de mi garganta no desaparece y es como si me quedara sin respiración. Esta es una de las pocas cosas que conozco para desahogarme y conseguir tranquilizarme...


A lo largo de nuestra vida conocemos un montón de gente, personas buenas, y otras ... digamos que, por razones que desconozco, no lo son tanto. Yo creo que no es tan difícil decir las cosas como son, intentando no hacer daño a nadie, pero es como que a esas personas "no tan buenas" les gusta eso, digamos que encuentran cierto morbo o no se ... Creo que nunca lo entenderé y con todo esto no me quiero hacer yo aquí la súper santa del año, pero por lo menos no hago daño a las personas, al menos no intencionadamente.


Venga, paz y amor! ;)



martes, 17 de mayo de 2011

Soy como éste gato, somos un par de infelices sin nombre, no pertenecemos a nadie ni nadie nos pertenece, ni siquiera el uno al otro.


                                                                                                                            
                                                                                                                                                 Breakfast at Tiffany's

jueves, 5 de mayo de 2011

Estaba ahí, pegada a la ventana, no se podía creer lo que estaba viendo, era él, ese por el que había pasado tantas noches sin dormir, ese en el que pensaba constantemente, era él; estaba ahí de pie, parecía que esperaba a alguien. Ella cerro los ojos por un momento y respiró profundamente intentando recordar su olor, sus caricias ... Cuando abrió los ojos ahí seguía, pero esta vez estaba acompañado y por una mujer ... La abrazaba y besaba con pasión. Ya no era ella a la que sus brazos abrazaban, ya no era ella la que olía el perfume en su cuello .. Otra ya ocupaba su lugar ... Y sin más pasó las cortinas, se sentó en el frío suelo, y comenzo a llorar ... FIN